(Απόσπασμα από το χειρόγραφο του ανέκδοτου βιβλίου του Ευάγγελου – Άγγελου Αδαμάκη, «Τα Δάκρυα της Εύας)
Ο Ονούρ σοβαρός και απόμακρος έκλεισε τα μάτια αφήνοντας τον εαυτό του να χαλαρώσει βυθισμένος σε άλλα επίπεδα ύπαρξης, προσεγγίζοντας έτσι τα Άρρητα του Αιθέρος, που είχε φτάσει η ώρα να αποκαλυφθούν.
Η σύνοδος των επτά πλανητών τον Μάιο του 2000 σήμανε την αρχή της κοινοποιήσεως των αρχαίων μυστικών μέχρι το 2204 που πλέον ένα μέρος αυτών θα αποκαλυφθεί εκ των πραγμάτων έξω από την γη, βάζοντας την αρχαιογνωσία στις σωστές και ακλόνητες βάσεις της.
«Λοιπόν ακούστε με και οι δυο γιατί δεν θα ξαναπώ ούτε μια λέξη δεύτερη φορά και θα είμαι απόλυτα σαφής. Θα μιλήσουμε για το πιο Ιερό μυστήριο από τα πραγματικά μυστήρια της Αφροδίτης – Αστάρτης, ερωτήσεις δεν δέχομαι γιατί μιλάω με την άδεια της θεάς. Ο θεϊκός Άδωνις, ή Αδωνάϊ, η Σανδάν, ή Σάνδανις, ή Σανδών όπως και να ονομαστεί ήταν στις εποχές των θεών στις χώρες που τώρα ονομάζονται Άπω Ανατολή ο μυθικός τοξότης που εκεί ονομάζεται Γι, αυτός ο περιβόητος τοξότης ήταν που κατέστρεψε τους εννέα από τους δέκα ήλιους που απειλούσαν να κάψουν την Γη.
Ο Γι ήταν ερμαφρόδιτος, είχε την ομορφιά και την τελειότητα και των δυο φύλων. Μέσα στην ερωτική του αυτάρκεια, ούτε και η θεϊκή ομορφιά της θεάς Αφροδίτης δεν τον συγκινούσε όπως είναι γνωστό και από τους αντίστοιχους αρχαιοελληνικούς μύθους του Άδωνη, ο οποίος προτιμούσε το κυνήγι σαφώς περισσότερο από το να συνευρεθεί με την θεά και ο λόγος είναι φυσικά αυτονόητος.
Από το ερμαφρόδιτο στοιχείο αντλείται τρομερή ψυχική και πνευματική δύναμη τέτοιας ισχύος που τον τοποθετεί σε ανώτερη κλίμακα από έναν μύστη άνθρωπο οποιοδήποτε βαθμού. Ο Πλάτωνας συνηγορεί σε αυτό λέγοντας εύγλωττα στο «Συμπόσιον 191D», «Ο Έρωτας είναι πραγματικός από τόσον καιρό έμφυτος στους ανθρώπους και σμίγοντας τους ανασυνθέτει την αρχική τους φύση και προσπαθεί με δυο να φτιάξει έναν, για να γιατρέψει την ελαττωματική ανθρώπινη φύση».
η σημασία του ονόματος του Ερμαφρόδιτου τράγου είναι «Το φίδι στην Μήτρα – ο φαλλός της γονιμότητας». Από την λέξη Σουμπ – Νιγκουραθ που θα πει SIB – UNI – (USH) – GURI = Το φίδι στην μήτρα της Αρχόντισσας και πιο συγκεκριμένα από το SIB – UNI, στα εβραϊκά γίνεται siph’ oni (Σιφόνι) δηλαδή οχιά.
Πιστεύω ότι όσα ξέρουμε για το φίδι και τον ρόλο του στο προπατορικό αμάρτημα, όπως και για το φίδι και την βασίλισσα Ολυμπιάδα την μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και για το λόγο που ο Βασιλέας Φίλιππος που την κρυφοκοίταζε έχασε το μάτι του, σαν τιμωρία επειδή είδε αυτά που δεν έπρεπε να δει, περιττεύουν μιας και είναι αυτονόητα. Προσέξτε την ομοιότητα της λέξεως Σιφόνι που θα πει οχιά στα εβραϊκά με το όνομα Τυφώνας ή Σίφουνας που δημιουργεί τον δίαυλο επικοινωνίας (το σιφόνι) με τον Άδη. Το ζήτημα αυτό επαφίεται στο γνωστό και πολυσυζητημένο θέμα των αλλοδιαστασιακών πυλών Πεντέλης – Παρθενώνα, δεν θα αναφέρω χιλιοδιατυπωμένα πράγματα… Είναι σαφές ότι από κάποιες πύλες – διαύλους επικοινωνίας μυστών με χώρους έξω από την γη τελετουργικά και θρησκευτικές διδασκαλίες πέρασαν σε κάποιους μυημένους.
Ο πύθωνας σχετίζεται με τους Δελφούς ως φαλλός της γης. Σαν SIB – UNI – USH – GURI είναι το φίδι στην μήτρα της Αρχόντισσας Ολυμπιάδας μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και το Αρκ της Άρκτου και της Αρκούδας θυμίζει μια άλλη ερωμένη του Διός που έφερε στον κόσμο τον άλλο του γιο, τον Αρκάδα. Μάνα και γιος βρίσκονται σήμερα καταστερισμένοι στον αστερισμό της Άρκτου.
Είναι δύσκολο να κατανοηθεί ο ρόλος της Αρτέμιδος Παρθένου (λόγω υμένα) ενώσω είναι υπερσεξουαλική θεότητα μιας και το μυστικό της ζωής βρίσκεται κατά ένα μέρος στην ενέργεια του sex ή ταντρική Ατραπό.
Ο ύμνος του Καλλιμάχου εις Άρτεμιν γράφει «Δώσε μου πατέρα την δύναμη να διαφυλάττω αιώνια την παρθενιά μου». Δεν θα διαφωνήσω με την αρχαία ελληνική άποψη της παρθένου ως νεαράς κοπέλας χωρίς σεξ ουαλική εμπειρία λόγω νεότητας δηλαδή Παρθένος – κόρη, αλλά η ευρύτερη έννοια ήταν αυτή της ανύμφευτης γυναίκας όταν αυτή έπαυε να είναι κόρη. Έτσι η Αρτέμιδα ήταν ανύπαντρη μα όχι σεξ ουαλικά αδιάφορη.
Η θεά αντιτίθεται σθεναρά παρ’ όλες τις αποτυχημένες απόπειρες νεώτερων μυστών από τα ρωμαϊκά χρόνια και μετά να την παντρέψουν με το στανιό με τον Πάνα; (το παιδί του φεγγαριού, A. Crowley) και αντιτίθεται στον γάμο προτιμώντας πιο ελεύθερες σχέσεις. Ο Απόστολος Παύλος αντίθετα είναι κατηγορηματικός, αναφέρει ότι οι απόστολοι, που με την πεντηκοστή θα έπρεπε να είναι άνθρωποι του επιπέδου 6 και 7, είχαν ο καθένας στο πλευρό του μιαν αδελφή, γυναίκα. (Α’ προς κορινθίους, θ, 5). Και γενικεύοντας λέει ότι «πλην ούτε ανήρ χωρίς γυναικός ούτε γυνή χωρίς ανδρός εν κυρίω».
Αυτό εξηγεί τον σκοπό και την ιερότητα του γάμου, που ανήκει στα επτά μυστήρια του Χριστιανικού δόγματος. Επαναφέροντας μας εδώ την ιδέα που διατύπωσε ο Πλάτωνας στον μύθο του Ανδρόγυνου. Στην οποία φυσικά η Αρτέμιδα αντιτίθεται, μιας και αρνείται την χρήση της συντονισμένης ενέργειας του σεξ για δημιουργικό σκοπό, προτιμώντας πιο ιδιοτελή και σκοτεινά μέσα προκειμένου να επιτυγχάνει την αιώνιο νεότητα κ.λ.π.
Μονάχα η Παναγία Μαριάμ ή η αποκατεστημένη Εύα στην θεϊκή της θέση πριν το προπατορικό αμάρτημα είναι αυτή που έρχεται να καταλύσει τον θεσμό του αίματος.
Ένα σύμβολο της Παρθένου, είναι η γυναίκα με το στάχυ του σίτου ή το δεμάτι του σίτου ή ο κλάδος με τους καρπούς στην αγκαλιά της. Θυμήσου, επίσης, την προφητεία του Ησαϊα, στην οποία βασίζεται η Καινή Διαθήκη: «Και μια Παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει Υιόν» και σύνδεσέ τον με τον στίχον στην προς Εφεσίους επιστολή, όταν ο Απόστολος Παύλος είπε ότι κάποια μέρα θα πετύχουμε κατά το μέτρο του αναστήματος της πληρότητας του Χριστού. Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι ο Χριστός επανειλημμένως ετόνισε την έμφαση μάλλον στην νέα Γέννηση παρά στην θυσία του αίματος. Η εσώτερη σημασία είναι «το αίμα είναι η ζωή»
Ο Γενικός Νόμος υπαγορεύει στον άνθρωπο τον έρωτα για την επιβίωση του είδους, την αγάπη και τη φροντίδα για τα παιδιά του. Την πείνα και την εργασία για τη συντήρησή του. Τη διασκέδαση, τον πλούτο, τις τιμές και όλα όσα συνδέονται με την ευτυχία του ανθρώπου της Γης.
Ο Νόμος των Εξαιρέσεων είναι επίσης θείος νόμος, γιατί εξυπηρετεί το καλό του συνόλου. Όταν σ’ ένα σχολείο προωθηθεί ταχύτερα ένας προικισμένος μαθητής, αυτός σε νεαρή ηλικία θα πάρει μια τέτοια κοινωνική θέση, που θα είναι για το συμφέρον του συνόλου. Ο νόμος αυτός, εκτός του ότι είναι λογικός για όλη την ανθρωπότητα, φαίνεται ότι έγινε αναγκαίος μετά την πτώση του αδαμικού ανθρώπου.
Ίσως να φαίνεται άδικο ή και ατέλεια της Δημιουργίας να μαθαίνουμε ότι υπάρχουν δυο ή και περισσότερες κατηγορίες ανθρώπων. Ο Ησίοδος αναφέρεται σε πέντε διαφορετικά γένη και οι σύγχρονες παραδόσεις αναφέρουν έναν κύκλο από εφτά διαφορετικά.
Είναι βέβαιο ότι η ατέλεια της Δημιουργίας κρύβει και το μυστικό της τελειότητάς της. Η κλιμάκωση είναι αναγκαία για να λειτουργήσει ένας οργανισμός. Τα όντα είναι άνισα στη φύση τους, αλλά ακολουθούν κοινούς νόμους. Οι νόμοι της φύσης έχουν μια πλαστικότητα, που προσαρμόζεται στο δυναμικό όντων. Οι ανθρώπινοι νόμοι γίνονται άκαμπτοι και προσπαθούν να επιβληθούν σε άνισα όντα. Το αποτέλεσμα είναι εκτροπή από το θεϊκό έργο της φύσης, καθυστέρηση και δυστυχία.
Για παράδειγμα ο νόμος των Εξαιρέσεων, που οδηγεί σε μια ανώτερη βαθμίδα εξέλιξης, δεν μπορεί να γίνει μερικός ή γενικός νόμος. Αυτό το γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες και ίσως να ήταν και η σοβαρότερη αιτία της μύησης και του απόρρητου των Μυστηρίων.
Για να κλείσω την αποκάλυψη των μέγιστων μυστικών των μυστηρίων του ερμαφρόδιτου που δεν είναι άλλος από την ουράνια θεά και τον εν την γη απεσταλμένο της γιο.
Στο απόκρυφο Ευαγγέλιο των Αιγυπτίων διαβάζουμε «και η Μαριάμ – Σαλώμη (Σημ. η λέξη Μαριάμ μπροστά από όνομα σημαίνει στα εβραϊκά πριγκίπισσα) ρώτησε τον Κύριο: Δάσκαλε, πότε θα τελειώσει η βασιλεία του κόσμου τούτου; Και ο Ιησούς απάντησε: Όταν εσείς οι γυναίκες πάψετε να γεννάτε παιδιά, όταν σταματήσετε να εξ ουσιάζεστε από το αίσθημα της ντροπής, όταν οι δυο γίνουν ένα, όταν το αρσενικό και το θηλυκό ενωθούν, όταν δεν θα υπάρχει πια άντρας ούτε γυναίκα, τότε θα τελειώσει η βασιλεία του Θανάτου… Κι η Σαλώμη ξαναρώτησε: Έκανα λοιπόν καλά Δάσκαλε, που δε γέννησα παιδιά; Κι ο Ιησούς της απάντησε: Φάγε απ’ όλους τους καρπούς, αλλά μη φας από τον καρπό της πίκρας (της τεκνοποίησης)…(«Απόστολος Παύλος», σελ. 254).
Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς κι ο Κλήμης Ρώμης το παραπάνω κείμενο από το «Ευαγγέλιο των Αιγυπτίων» το θεωρούσαν σαν το πιο αρχαίο απόκρυφο, ότι δηλαδή γράφτηκε τον πρώτο μ.Χ. αιώνα. Σε μια άλλη συνομιλία του Ραββί και της πριγκίπισσας Σαλώμης Β’, φέρεται ότι ο Ιησούς της είπε: «Ήλθα για να καταστρέψω το έργο της γυναίκας» (Χαλιβελάκης).
Στα παραπάνω αποσπάσματα, τόσο παραξηγημένα, ο Ιησούς τονίζει ότι έρχεται από το Απόλυτο Δυο, ομοούσιο του Απόλυτου Ένα. Στα λόγια του τονίζεται ο ρόλος του ερμαφρόδιτου και δίνεται μια προφητεία για τις μελλοντικές γενιές του Υδροχόου και του Αιγόκερω: Όταν εσείς οι γυναίκες πάψετε να γεννάτε παιδιά, όταν σταματήσετε να εξ ουσιάζεστε από το αίσθημα της ντροπής, όταν οι δυο γίνουν ένα, όταν το αρσενικό και το θηλυκό ενωθούν, όταν δεν θα υπάρχει πια άντρας ούτε γυναίκα, τότε θα τελειώσει η Βασιλεία του Θανάτου».
Ιησούς από γήινη μήτρα και σπέρμα ουράνιας Μήτρας όχι μόνο γνωρίζει την παράδοση του ερμαφρόδιτου, αλλά τη δίδαξε με το δικό του παράδειγμα και της Μαγδαληνής. Η παράδοση αυτή αφορά μόνο όσους προέρχονται από το σπέρμα του Ολύμπου, τους αδαμικούς ανθρώπους. Οι γήινοι μπορούν να παντρεύονται, να γεννοβολούν και να πληρώνουν τις κλίμακες της Δημιουργίας. Ο γάμος τους είναι ευλογημένος από τον ίδιο το Χριστό και η μοιχεία ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα.
«Ο Χέλμουθ Ντέ Γκλάζεναπ παραθέτει στην ιστορία του μια άποψη για τον Ιησού και τις θέσεις του σχετικά με το γάμο:
«Ο γάμος, επίσης, θεωρείται από τους Καθολικούς σαν μυστήριο καθιερωμένο απ’ το Χριστό. Ο Θεός έδωσε στον Αδάμ για σύντροφο την Εύα και έτσι δημιούργησε τον γάμο.
Η εντολή του Γιαχβέ «μη μοιχεύσεις» ήταν όπλο στα χέρια του Ιησού. Τη μοιχεία, όπως ήδη έχει επισημανθεί, τη θεωρούσε μυσαρή πράξη, βδέλυγμα. Ο καθηγητής της Θεολογίας Π. Ν. Τρεμπέλας στην «Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας» (σελ. 105-106) αναλύει περικοπή ομιλίας του Ιησού για τη μοιχεία:
«Σας λέγω δε, ότι όποιος τυχόν χωρίσει την γυναίκα του, δια πάσαν άλλην αιτίαν και όχι λόγω πορνείας και λάβη εις γάμον άλλην, διαπράττει μοιχείαν, ήτοι αμαρτάνει κατά του δεσμού του γάμου και προδίδει την συζυγικήν πίστιν» (Χαλιβελάκης).
Η ιδέα του ερμαφρόδιτου κατέχει σημαντική θέση στα έργα του Πλάτωνα, που αφορούν την Ατλαντίδα. Από τα γένη του Ησίοδου φαίνεται ότι τα πρώτα γένη ήταν ερμαφρόδιτα και αιθερικά. Από το τρίτο γένος και μετά άρχισε να μορφοποιείται η αιθερική μορφή σε σώμα. Σε κάποια περίοδο πάνω στην γη υπήρχαν: το αρσενικό, το θηλυκό και ο ερμαφρόδιτος.
Εξηγώντας την προέλευση του ερμαφρόδιτου, μας λέει ότι προέρχεται από τη Σελήνη.
Έτσι λοιπόν τονίζεται η ουράνια προέλευση σ΄ ένα μέρος από την ανθρωπότητα. Τα άλλα είδη, το αρσενικό και το θηλυκό, γεννήθηκαν και εξελίχθηκαν φυσιολογικά πάνω στη γη, με τη δύναμη της ενέργειας του Ήλιου μας.
Σχετικά με τα Τρία γένη λέει ο ΠΛάτωνας: «Γιατί το αρσενικό είχε την αρχική καταγωγή του από τον Ήλιο, το θηλυκό από τη Γη και το μεικτό από τη Σελήνη, γιατί και η Σελήνη κρατιέται κι’ απ’ τα δυο, Ήλιο και Γη. Και ήτανε στρογγυλά κι’ αυτά τα ίδια και το περπάτημά τους, γιατί έμοιαζαν με τους γονείς των».
Για τους Ταοϊστές η «μακροζωία» αυτή θεωρείται σαν κυριολεκτική υλική αθανασία του σώματος, την οποία μπορεί ο οποιοσδήποτε να πετύχει «καλλιεργώντας τον δρόμο» (ξιουξινγκ) μέσω της ερωτικής δηλαδή συνευρέσεως, ή ακόμα καλύτερα «καθαρίζοντας την ζωτική ενέργεια» (Λιαν Ζινγκ).
Το προπατορικό αμάρτημα είναι σαφέστατα φανερό σε τι αναφερόταν αν συνδυαστούν τα επιμέρους στοιχεία, ακόμα και το πεύκο ως «δέντρο της ζωής» είναι παρών. Η απαγορευμένη γνώση, το sex που έγινε αιτία να καταραστεί ο θεός την Εύα «με πόνο να γεννά τα παιδιά της» και όλα τα υπόλοιπα είναι εμφανή.
Η τέχνη του να τρέφεις την Ζωτική Αρχή (Γιανγκξινγκ) είναι συνώνυμο του να καλλιεργείς το δρόμο (ξιουξιγκ), από αυτά παράγονται και οι όροι Γιανγκ και Γιν (ξινγκ) αυτές οι δυο αντίθετες φαινομενικά και συμπληρωματικές ουσιαστικά έννοιες, μετέπειτα κυριάρχησαν σ’ όλη την κινέζικη φιλοσοφία. Η αρχική τους ουσία είχε μια έντονη σεξ ουαλική χροιά, μιας και αφότου τα γένη των ανθρώπων έχουν χωριστεί σε άρρενα και θήλεα πλέον, και η μυθική Λίλιθ, Αρτέμιδα, Τσανγκ Ε. έχει φύγει στο φεγγάρι. Οι θεοί που κατοικούν στο νησί χρησιμοποιούν τις ουσίες που απελευθερώνουν οι θνητοί άντρες και γυναίκες στην διάρκεια της σεξ ουαλικής πράξης και είναι μορφές ενέργειας του Γιν και του Γιανγκ.
Δεν είναι τυχαίο πιστεύω ότι εκτός από τον τίτλο ζενρέν που θα πει «Αληθινός Άντρας» ή «Πραγματικός Άντρας» ένας ακόμα τίτλος που χρησιμοποιείται από τους Ταοϊστές μύστες της ιερής οδού της επίτευξης της αθανασίας είναι Νταορέν που θα πει «Αξιοσέβαστος» και χρησιμοποιείται και στον Χριστιανισμό ως εκφώνηση υψηλόβαθμων τιτλούχων.
Το τσαμπί από σταφύλι απεικονίζει παραστατικά το κεντρικό δέντρο της δημιουργίας με τους πολλαπλούς κόσμους, που γεννιούνται απ’ αυτό. Τον ίδιο συμβολισμό τον βρίσκουμε στο ρόδι και το κουκουνάρι. Το τσαμπί στο συμβολισμό του Δέντρου της Ζωής εναλλάσσεται από το σύμβολο του κισσού. «Το τσαμπί όπως και ο κισσός αντιπροσωπεύει στον βακχικό συμβολισμό την κωνική άκρη του φαλλού. Την ίδια ακριβώς μορφή συναντάμε στο σουμεριακό ιδεόγραμμα για το κλήμα
Giannis Panagiotopoulos's Weblog 